آیت الله هاشم هاشم‌زاده‌هریسی در مطلبی در سایت نواندیش با انتقاد از کسانی که معترضان به نتایج انتخابات در سال 1388 را محارب می‌خوانند، نوشت: مسائل گروه‌های محارب اصلا و به هیچ وجه به اعتراضات سال 88، ملی مذهبی‌ها و مخالفین دیگر ارتباطی ندارد. حتی در رابطه با منافقین هم جمهوری اسلامی دو سال و نیم با این‌ها هیچ کاری نداشت اما زمانی که اعلام جنگ مسلحانه کردند و آن ترور‌ها و جنایات را مرتکب شدند، به نصایح امام و اطلاعیه دادستان کل کشور، بی‌توجهی نشان دادند، آن طور شد.
 
آن چیزی که بین فقها شیعه و اهل سنت مشهور است، آن است که محارب شخصی است که در برابر مردم شمشیر و اسلحه بکشد و مردم را تهدید کند، نه یک نفر یا دو نفر را. اگر کسی به روی مردم اسلحه بکشد، ولو کسی را نکشد به این فرد محارب گفته می‌شود. اما کسی که به روی مردم اسلحه نکشیده باشد و اعتراض یا حرفی زده باشد، هیچ کدام از فقها او را محارب قلمداد نمی‌کنند و حضرت امام نیز در جاهای مختلف محارب را اینگونه تعریف کرده‌اند و قطعا نظر امام نیز نظر مشهور فقهاست و ایشان نظر خاصی به این قضیه نداشته‌اند.

علاوه بر این اگر چنین بود در زمان حیات امام، ایشان خیلی از افراد را باید محارب قلمداد می‌کردند در حالی که بنیانگذار انقلابب کسانی که به شخص خودشان حمله می‌کردند و ایشان را تخریب می‌کردند، می‌بخشیدند و می‌گفتند که این مسائل مشکلی نیست و نباید مجازات کرد و با بزرگواری از این مسائل عبور می‌کردند. بنابراین در نظر فقهی و حقوقی هم آنچه که نقل شده واقعیت ندارد و محارب واژه در فقه و حقوق واژه تحلیل شده است. با نگاهی به اظهارت شخصیتهای دینی، مشاهده نمی‌شود که فقیهی فردی را به خاطر سنگ پرت کردن محارب بداند. تمامی فقها تعبیرشان آن است «کسی که اسلحه بکشد که آن زمان اسلحه به شمشیر منحصر بود و اکنون شامل اسلحه گرم یا سرد می‌شود، محارب است. اما کسی که سنگ پرت کند، محارب نیست.»

واقعا جای تامل و البته تاسف است که آقایانی که خودشان باید مدافع انقلاب باشند، سخنانی می‌گویند که در رسانه‌ها خارجی و ماهواره‌ها بازتاب می‌یابد و چهره کشور را مخدوش می‌کند. یعنی هم زمان فعالیت ضد تبلیغی رسانه‌های استکبار این مسئله را مطرح می‌کنند تا به زعم خود چهرهای انقلاب را مخدوش کنند، برخی از شخصیت‌هایی که هرچه دارند از امام است، با این رسانه‌ها «همصدا» می‌شوند. به هر حال این مساله باید به طور جدی پیگیری شود تا همه بدانند که جایگاه امام چه جایگاهی است و همچنین باید بدانند که انتساب هر نقل قولی با توجه به نگاهی که دنیا به ایشان دارد، تا چه حد خطایی نابخشودنی است.